Druk/Körkütük

“Gençlik nedir? Bir rüya.

Aşk nedir? O rüyada gördüğün şey.”

Soren Kierkegaard

Thomas Vinterberg yönetmenliğinde 2020 yapımı bir film. Testosteron azalmasından sessizliğe gömülmüş, öğrencilerinin dahi saygı duymadığı, orta yaş krizinde, lise öğretmeni bir adam; güzel karısıyla bitik ilişkisi; kendi gibi sıradan hayatlar yaşayan, enerjisi düşük arkadaşlarıyla olan sıkıcı muhabbetler… Yine yeni yeniden, bir İskandinav depresyonu ile karşı karşıyayız sayın seyirciler.

Film, bir genç topluluğunun, geleneksel bir yönü olduğunu anladığımız, göl kenarında koşturarak bira kasası taşımaca oyunu oynadığı bir sahneyle başlıyor. Yarınlar yokmuşçasına eğlenen sorunsuz ülke gençlerinin saf mutluluğu, devamında sürekli Martin’in meymenetsiz suratını izleyecek olmamızdan habersiz, filme kendimizi bir anda kaptırmamıza neden oluyor.

Adıyla, afişinin de yardımıyla, film aslında daha çok başlarda rengini belli ediyor. Belli ki, mutsuz bir avuç orta yaşlı erkek, çocukça bir fikre kapılıp alemin akıllısı gibi bunu uygulayacaklar; başta mükemmel sonuçlar alarak git gide dozajı artıracaklar; sonra ipin ucu kaçacak, sakın biz bir hata yapıyor olmayalım diye şöyle bir düşünecek ama adam sen de hadi vur vur diyecekler; en nihayetinde kaçınılmaz son biçiminde işemeli ölmeli alkol vurgunu yiyerek tanrım biz ne yaptık diyecekler…

Şişede durduğu gibi durmuyor sonuç olarak.

Dünya liderlerinin sarhoş ve komik halleri, filmin en güzel kısmıydı; birisi, küçücük bir dokunuşla filmi bir üst segmente taşımış, hem de sadece kaynak taramasıyla, çok zekice…

Martin’in, kendisine yamuk yapan karısına delirip evi dağıtmasına şaşırdığımı belirtmeden geçemeyeceğim; demek medeniyetin beşiğindeki erkekler de sinirlendiklerinde mutfağı, sofrayı yere indiriyormuş, aşkolsun.

Eğlenceli, hoş bir film kabul; ancak neden bu kadar olay yarattığını asla anlayamadım. Martin’in kapanış dansı da güzeldi evet ama üzgünüm, eğlenmenin bu kadarı yalnızca gençlere yakışıyor.