Arama Sonuçları

İskandinav sineması, kendine has hikaye anlatımı, etkileyici doğa manzaraları ve derinlemesine işlenen karakterleri ile dünya sinemasında özel bir yere sahiptir. Bu makale, Danimarka, İsveç, Norveç, Finlandiya ve İzlanda'dan seçilmiş, izlenmesi gereken en önemli İskandinav filmlerini sizler için derliyor. İster bu coğrafyanın sinemasına yeni bir meraklı olun isterse de tutkunu, aşağıdaki filmler İskandinav sinemasının zenginliğini ve çeşitliliğini keşfetmeniz için mükemmel bir başlangıç noktasıdır. İskandinav Sinemasının Öne Çıkan Başyapıtları 1. "Yedinci Mühür" (1957, İsveç) Ingmar Bergman'ın yönetmenliğini üstlendiği bu klasik, Orta Çağ'da bir şövalyenin ölümle yaptığı metaforik satranç oyununu konu alır. Hayat, ölüm ve inanç üzerine derin sorular soran "Yedinci Mühür", görsel ve tematik açıdan zenginliği ile İskandinav sinemasının dünya üzerindeki etkisini pekiştiren bir film olarak kabul edilir. Anahtar Kelimeler: Yedinci Mühür, Ingmar Bergman, İskandinav sineması, metaforik anlatım 2. "Dancer in the Dark" (2000, Danimarka) Lars von Trier'in yönettiği bu etkileyici film, müzikal elementlerle harmanlanmış, duygusal bir drama sunar. İzlandalı şarkıcı Björk'ün başroldeki performansıyla öne çıkan film, Amerika'da bir göçmen kadının trajik hikayesini anlatır ve izleyicileri derinden etkiler. Anahtar Kelimeler: Dancer in the Dark, Lars von Trier, İskandinav drama, Björk 3. "Let the Right One In" (2008, İsveç) Tomas Alfredson'un yönetmenliğini yaptığı bu film, vampir mitini benzersiz bir şekilde yeniden yorumlar. Soğuk İsveç manzaraları arasında geçen, bir çocuğun yalnızlığını ve yeni bir arkadaşlık kurmasının getirdiği değişiklikleri samimi bir şekilde ele alır. Anahtar Kelimeler: Let the Right One In, Tomas Alfredson, İskandinav vampir filmi, yalnızlık ve arkadaşlık 4. "Oslo, 31 Ağustos" (2011, Norveç) Joachim Trier'in yönettiği bu film, bir adamın bağımlılık sonrası yaşamını ve Oslo şehrinde geçirdiği bir günü mercek altına alır. İnsanın iç dünyasına dair ince gözlemlerle dolu olan film, izleyicilere dokunan güçlü bir dramatik yapı sunar. Anahtar Kelimeler: Oslo 31 Ağustos, Joachim Trier, İskandinav drama, bağımlılık ve iyileşme 5. "The Hunt" (2012, Danimarka) Thomas Vinterberg'in Mads Mikkelsen'in başrolde olduğu bu filmi, yanlış bir suçlama sonucu bir topluluktan dışlanmanın hikayesini anlatır. Toplumsal dinamikler ve insan psikolojisi üzerine derin bir eleştiri sunan "The Hunt", izleyiciyi etkisi altına alan güçlü bir dramadır. Anahtar Kelimeler: The Hunt, Thomas Vinterberg, Mads Mikkelsen, toplumsal dinamikler

Denis Villeneuve'nin harika yönetmenliğiyle çekilen ilk iki film beyaz perdeye sunuldu. 2024 Mart ayında ikinci filmini izledik ve filmin konusunun toparlandığını final sekanslarında gördük. Filmin üçüncü filmi aslında ilk konuşulduğunda çıkmayacaktı. Fakat ikinci filmi, bizlere devam yapımının olacağının işaretini verdi. Bana soracak olursanız 3. bir film ve devam dizileri olacaktır. Fakat 4. filme uzatacakları bir konu yok. Zaten üçleme yapmak her zaman kutsaldır. Dördüncü bozar :D Yani kısacası Dune: Part 3 gelecektir. 2027 yılı başında çıkacağını tahmin ediyorum. Buraya tıklayarak DUNE PART 2 için yorumlarıma ulaşabilirsiniz.

Birkaç yıllık bekleyişin ardından Dune devam filmi izleyicilerle buluştu. Öyle bir buluşma ki, izlerken kafayı yedim. Son zamanlarda bu kadar ağır film izlememiştim, sanırım en son Oppenheimer izlemiştim. Dune 2, ilk filme göre çok daha aksiyonlu ve ağırdı diyebilirim. Kendini keşfeden karakterleri, film boyu kendilerini geliştirirken görüyoruz. İlk filmdeki halleri çok pasifti diyebilirim, o kadar fark var yani. Karakterlerin yanı sıra, din unsuru çooooook ön planda filmde, aynı zamanda dünya siyaseti de. Günümüzdeki siyasi/politik/dini olguların birer yansımasıydı aslında. Ben bu filmi son zamanların en başarılı filmi olarak gördüm. Tamamen imgeler/göstergeler gerçek dünyayı yansıtmaktaydı. Anlatısı ağır ve açıktı. Konuşacağım çok şey var aslında, ama bu serinin sonuçlanmasını bekliyorum. Evet bitmedi film. İki film demişlerdi, ama sonucu açık bıraktılar. Üçüncü bir yapımı da en kısa sürede bekliyor olacağım. O zaman gelin, en ayrıntısına kadar konuşalım. Bu paragraftan itibaren yorumlarıma spoiler katacağım bilginiz olsun. Paul ilk farklı bir gezegenden çöl gezegenine gelmişti. Gökten gelen bir aracın göstergesiyle, gökten inen ilahi varlık olarak simgelenmişti. Seçilen kişi olması da tesadüf değil. Part 2 filmiyle kehanetlerin gerçekleşmesi tüm insanların inancını daha da katılaştırdı. Onların inanması ve Paul’u da ikna etti. Hep reddederdi ama sonunda kendini mehdi ilan etti. Beni de filme çeken unsur bu oldu. Bu dini yapılar, izlerken ürkütüyor insanı. Açıkça söylemem gerekirse bugünkü Filistin savaşının başka gezegene taşınmış hali bu. Aynı dindeki farklı mezheplerden, farklı görüşlerdeki insanların savaşları bunlar. Bugünkü kapitalist düzenin, tek tipleşmenin vb. unsurların 8-9bin yıl sonra da etkisini gösterdiğini de görüyoruz. Şişko baronun fiziksel halinin, susuz insanlar can çekişirken onun sürekli bir sıvı dolu küvette keyif sürmesinin mükemmel bir gösterge olduğunu fark ediyoruz. Bir de onu yöneten üstlerinin olduğunu da gördük. Köleleştirdiği insanları ve hizmetleri… Tabii en sonunda Paul hepsine diz çöktürdü. Bunları söylüyorum… Düşünün diye. Anlatırsam, ayrıntılı konuşursak içinden çıkamam. Hem dilim hem bilgim yetmez. Biraz da korkuyorum aslında :D Çok düşündüğüm bir de teorim var. Bu mehdi velet gitti Chani (Zendaya) ile yattı. Filmin sonunda da diz çöktürdüğü imparatorun kızıyla evleneceğim dedi. Hemen Türk dizisi mantığı (Kızılcık Şerbeti Fatih gibi) kızı aldatıyor falan diye düşündüm. Fakat işler farklı. Mehdimiz zeki bizim. Kendinden emin, çünkü bir lanetle yaşıyor. Geleceği bilmesi, doğru adımlar attırıyor. “Kader” ön plandaydı filmde. Bunun değiştirilemeyeceği belli. Bu yüzden korkuyor Paul, ama emin hareket edebiliyor. Adam kendini sağlama aldı aslında. Öncelikle, varisi yapacağı bir erkek çocuğa ihtiyacı var. Chani bence üçüncü filmde hamile olarak geri dönecek. İmparatorun kızını seçti, çünkü devşirmek ve onun gibi birini tanıyıp daha fazla bilgi almak istiyor. Bayağı siyasi oynadı. Ama Chani’den ya bir kızı olursa? Ki olmaz bence. Çünkü kızın sahip olacağı özellikler o cadı tarzı rahibelik olacaktır, annesi gibi. Zaten o güçte bir kız var. Kız kardeşi. Annesinin karnında sürekli iletişimdelerdi zaten. Paul’un Chani’den bu yüzden bir oğlu olmak zorunda. 3. Filmde birden oraya çıkacak, Türk dizilerine benzeyecek her şey. Filme biraz da biçimsel yorum ekleyeyim. Görsel efektler, evet çok kullanılmış; ama bazen yetersizdi. En gerçekçi görüntüler değildi. İlk filmde daha da kaliteli bulmuştum. Renkler de iyiydi. Anlatısı/kurgusu çok iyiydi. Görüntü yönetmenliğine bayıldım bu arada. Dedim ki izlerken, ben de böyle çekerdim :D Müzikler ve sesler zaten harikaydı, yine öyle. Oyunculuğa gelecek olursam... Çok çok iyiler. Bu kadroyla zaten kötü iş çıkmaz. Ama görmek istemediğim tek oyuncu toplam 15sn gözüktü zaten, ama o olmamalıydı. Ayna Toy Joylır mıydı neydi… Anya Taylor-Joy’mış. Ya hiç sevmiyorum. Oyunculuğu berbat ya. Çok itici. Paul’un doğmamış kız kardeşini canlandırdı. Umarım sonraki filmde göremeyiz. Öngörü olarak bile görmek istemiyorum onu. İzlediğim her filmden, bir yerden fırlıyor. Dostlar! Bu kadar sohbet yeter. Yorumlarım bu kadar şimdilik. Daha geniş kapsamlı analiz etmek istiyorum bu filmi. Akli dengem yeterse en kısa sürede ya da seri tamamlanınca mükemmel bir analizle tekrar döneceğim.

Nedir Bu "Found Footage" Sinema Türü? Found footage ya da Türkçe'de buluntu film, kurgusal olmasına rağmen gerçek olaylara dayandığı izlenimi veren görüntülerin, amatör video kayıtlarının veya belgesel tarzı materyallerin bir araya getirilerek oluşturduğu benzersiz bir sinema türüdür. Bu tür, özellikle The Blair Witch Project gibi filmlerle popüler hale gelmiştir ve izleyiciye, olayların gerçekten yaşandığı hissini vermeyi amaçlar. Found Footage Filmlerin Genel Özellikleri Gerçekçilik İlkesi Found footage filmler, amatör kamera teknikleri ve gerçek mekan kullanımı ile gerçek bir video kaydı izlenimi yaratır. Bu, filmin gerçekçiliğini artırarak izleyicileri hikayenin içine çeker. Düşük Bütçe, Yüksek Etki Bu filmler genellikle düşük bütçeyle üretilir, ancak etkileyici bir izleyici deneyimi sunar. Profesyonel kamera işlerinden kaçınılması ve özel efekt gerektirmeyen doğal çekimler, bu türün maliyetini düşürür. Karakter Odaklı Hikayeler Found footage filmler, olayların karakterlerin gözünden anlatıldığı, karakterlerin kişisel deneyimlerine ve tepkilerine odaklanan hikayelerdir. Doğaçlama Diyaloglar Karakterler arası doğaçlama diyaloglar, filmlere daha gerçekçi ve doğal bir hava katar. Sınırlı Perspektif İzleyici, sadece kameranın kaydettiği olaylara şahit olur, bu da gizem ve gerilimi artırır. Katılımcı Deneyim Found footage türü, izleyicilere olayların içindeymiş gibi bir deneyim sunar, özellikle korku ve gerilim türlerinde bu çok etkilidir. Meta-Naratif Ögeler Bazı buluntu filmler, film içinde film gibi katmanlı hikayeler kullanarak gerçek ve kurgu arasındaki çizgileri bulanıklaştırır. Anahtar Kelimeler Found Footage Gerçekçilik Amatör Kamera Düşük Bütçe Doğaçlama Diyalog Karakter Odaklı Anlatı Sonuç Found footage filmler, düşük bütçeyle yüksek etki yaratma potansiyeline sahip, gerçekçilik ve katılımcı deneyimini ön planda tutan bir sinema türüdür. The Blair Witch Project gibi öncü çalışmalarla popülerlik kazanan bu tür, izleyicilere gerçek ve kurgu arasındaki sınırları sorgulatan benzersiz bir deneyim sunar.

Oyuncaklar, robotlar; insanlara benzeyen her şey. Zamanında yazılımla uğraşan, robotlar yapan, teknoloji sever biri olarak sizlere itiraf etmeliyim ki en büyük korkum robotlar ve yapay zeka. Megan filmini izledim ve şimdi biraz sizinle konuşmak istiyorum. Benim için olağanüstü korkunç bir deneyim oldu bu. Evet 6 eksenli bir Kuka veya Fanuc robot beni korkutmuyor. Beni ve diğer insanları korkutan şey, onların bizlere benzeyip, uzuvlara ve bir yüze sahip olmasıdır. Bugün için yapay zekadan korkmuyoruz. Bunu bilerek yapıyorlar ve bizleri alıştırıyorlar. Önce ChatBot’larda başladık, şimdi sesli dönütler alıyoruz. Birkaç yıla kadar yüzleri olacağına eminim. İşte o gün harika droid arkadaşlarımız olacak. Megan filmi, katil Bebek Chucky gibi bir film değil. Yani beklemeyin kanlı sahneler, korku, gerilim… Var, ama yerinde kullanılmış. Aslında bu film bizlere insanların yaptığı ilk yanlışı anlatıyor. İnsanların kaybettiği veya eksik gördüğü unsurların yerini doldurması için yapılan hatalar bunlar. İnsanların kendini, tinlerini keşfedememeleri çevrelerindeki insanları görünmez hale getiriyor bence. Bu çok iyi anlatılmış. Cady’e odaklanalım şimdi. Annesi onu çok korumuş ve yalnızlaştırmış. Okula da göndermemiş. Bu, kızın sosyalleşmeyen biri olduğunu gösterir. Hatta bunun bir diğer kanıtı akıllı bir oyuncağın olmasıdır. En baştaki araba-iç sahnesinde, kızın ona ne kadar bağlı olduğunu gördük. Ailesinden alamadığı ilgiyi ondan aldığının göstergesidir bu. Trafik kazasından sonra ailesi için yas bile tutmadı. Ona iyi gelen şey, teyzesinin evine gelince rafta gördüğü oyuncak oldu. Tabii o oyuncaklara elletmeyen teyzesi Gemma ona oyuncak yapınca işler değişti. Şimdi biraz Gemma’yı konuşalım. Gemma, akıllı oyuncaklar yapan bir yazılımcı. Bunu bugünkü OpenAI veya Meta gibi şirketler gibi görün. Gemma, yeğeni Cady’nin talebi üzerine üretti o oyuncağı, Megan’ı. Ona arkadaşlık edebilecek biri, isteklerini, tüm arzularını yerine getirebilecek biri. Sevdiğimiz her şey önümüze sunulunca kimse hayır diyemez. Cady’nin de eksik kaldığı ailesi değil, ailesinin ona sunmadıklarıydı. Yani Megan’ın ona sundukları. Cady’ye geri dönelim. Filmin sonuna yaklaşınca, cinayetler artınca Gemma’nın jeton düşüyor ve bunları yapanın Megan olduğunu anlıyor. Megan’ı paketleyip bagaja atınca Cady öyle bir hırçınlaşıyor ki… Bu hırçınlaşma, bir insanı kaybettiğimiz zaman vermemiz gerektiği bir davranışlardan. Ailesini kaybetmiş gibi hırçınlaştı Cady. Zaten ailesini kaybetmişti. Bu davranışları, ailesinin yası olarak sayabiliriz. Neyse ki çocuklar hızlı öğrenebilen varlıklar. Onun bir katil olduğunu anlayabildi Cady. Megan, Gemma’ya zarar vermek üzereyken Cady’nin Megan’a yaklaşması yine insanlara olan güveni veya teyzesine olan sevgisi değildi. Doğal olarak, zararlı bir unsura tepki vererek, güvendiği robotlara başvurdu. Bruce adlı robotu uzaktan yöneterek Megan’ı ikiye ayırdı. Megan’ın o an yüz okuma sisteminde, Cady’nin ona güvendiğini okumuştu. Fakat bu diğer robota olan güvendi. Ve robotların da yanlış yapabileceklerini hatırlatmışlar, bu yanlış bir insanın eseridir. Ne kadar mükemmeli yaratmaya odaklansak da kendini geliştiren yapay zekanın hata yapabilme sebebi, yine biz insanların yaptığı hatalardır. Yapay zeka bugün birçok dalda biz insanlara yardım ediyor. Fakat bu, sadece yardımla kalmalı; onlara kendi işlerimizi yaptırmaya başlarsak bu dünyada yalnız kalırız. Yapay zeka düşmanımız bile olamaz. Hata yapmadan önce çok düşünelim.

Matteo Garrone’den, şiirsel bir İtalyanca’yla donatılmış bir film beklemeyin. Senegal’den İtalya’ya varmaya çalışan bir Afrika filmi izletiyor Garrone bizlere. Dogman filmiyle seviyeyi bende çok yükseğe çıkarttığı için bu filmi aşırı sevemedim. Bununla birlikte, düşündürdükleri ve hissettirdikleri dikkate değer. Konu, çok ilginç değil: insan ticareti, göçmen kaçakçılığı, Afrika insanlarının bizlere hem çok yabancı hem çok aşina olan üzücü dünyaları… Göçler yüzyılında göç filmi çekmekle acaba ödül almak mı hedeflenmiş diye insanın aklına gelmiyor değil. Ancak, beyaz adamın, Afrika’ya çektirdikleri dışında; bu kez, Afrikalıların, kendilerine daha yakın ve yine ezilmiş birileri tarafından eziyete uğratıldıklarını görmek bende farklı bir dehşet uyandırdı. Avrupa’nın sömürüsüne alışkın beyinlerimiz, zayıfın daha zayıfı ezmesinde, açıklanamaz bir tutarsızlık yakalıyor olsa gerek. Ben, filmdeki uçma metaforlarını sevemedim. Hayatın gerçeklerine bu kadar odaklanmış bir filmde yersiz buldum. Benzer şekilde, işkenceci abilerin vasat işkence sahnelerinin, seyirciye dehşetli anlar yaşatıp puan toplamak maksadıyla konduğunu hissettim. Elbette, filmde temsili gösterilen ve sahnesel anlamda eleştirdiğim bu olaylar fazlasıyla gerçek; göçmenler konusunda, ırkçılıksa ırkçılık mottosuyla, tüm dünya ülkeleri olarak nefrette birleşmiş durumdayız. Zaten filmin de beni üzen noktası, bana ne diyerek geri plana attığım hususları, bilinç seviyeme çıkarması oldu. Filmin zirvesi, teknede insan karmaşasının yaşandığı sahne. Bayılan, kusan, havale geçiren, doğuran, kavga eden, azıcık temiz suyu paylaşamayıp döken insan yığını arasında zavallı bir çaresizlikle anlaşma sağlamaya çabalayan 16 yaşındaki bir çocuk. Empati kurmak imkansıza yakın, ama yine de oradaymışım gibi hissetmeye çok yaklaştığım bir sahneydi. Kalp atış hızımın da bana verdiği yetkiye dayanarak gasparvari bir sahne olduğunu iddia ediyorum. Filmin net bir sonu yok. Başrol Seydou’nun gözlerinin içiyle canlandırdığı mükemmel oyunculuğun etkisi ve filmin sonuna hâkim olan sevinç havası nedeniyle, İtalyan kıyılarına ulaştıklarını, kendilerine yardım geldiğini düşünmek istiyoruz. Ama maalesef gerçek hayatta, çok fazla kötü örnek görmüş bulunmaktayız. Boğulsunlar da gelmesinler diye botları delinen mültecileri, sınırlarda sivillerin üzerine sıkılan kurşunları, kurtulur umuduyla sınırın üstünden fırlatılan bebekleri, kucağında çocuğuyla kaçan insanlara takılan çelmeleri düşündüğümüzde muhtemelen Garrone de tıpkı Seydou'ya Unicef tşörtü giydirmesinde yakaladığımız gibi, utandı bu filmi net bir mutlu sonla bitirmekten.

Cassandra Webb ya da daha çok bilinen adıyla Madame Web, Marvel Comics'in Örümcek Adam evreninde önemli bir rol oynayan gizemli bir karakterdir. Görme engelli ve yaşlı bir kadın olmasına rağmen, Madame Web olağanüstü psişik yeteneklere sahip bir kahindir. Geleceği görebilme, telepati ve telekinezi gibi güçleri onu Örümcek Adam ve diğer kahramanlar için paha biçilmez bir müttefik haline getirir. Cassandra Webb, mutasyona uğramış bir mutant olarak dünyaya gelir. Bu mutasyon ona telepatik ve telekinetik yetenekler kazandırır. Yaşlandıkça, Cassandra'nın güçleri artar ve geleceği görme yeteneği gelişir. Kendisini "Madame Web" olarak adlandırmaya başlar ve bir kahin olarak ün kazanır. Madame Web ilk olarak 1980 yılında The Amazing Spider-Man #210 sayısında Örümcek Adam ile tanışır. Örümcek Adam'a bir kaçırılma olayını çözmesi için yardım eder ve zamanla onun önemli bir müttefiki haline gelir. Madame Web, Örümcek Adam'a gelecekle ilgili vizyonlar göstererek onu tehlikelere karşı uyarır ve doğru yolu seçmesine yardımcı olur. Madame Web'in, sahip olduğu güçler nedeniyle birçok düşmanı da vardır. En önemli düşmanlarından biri, Örümcek Adam'ın en büyük düşmanlarından biri olan Kingpin'dir. Kingpin, Madame Web'in güçlerini kendi çıkarları için kullanmak ister ve onu kaçırmaya çalışır. Madame Web'in diğer düşmanları arasında Morlun, Spiral ve Shathra gibi mistik ve güçlü varlıklar da yer alır. Madame Web, Örümcek Adam evreninde bir rehber ve danışman rolü oynar. Kahramanlara gelecekle ilgili vizyonlar göstererek onları doğru yönlendirir ve tehlikelere karşı uyarır. Aynı zamanda, diğer kahramanlar arasında bir bağlantı noktası görevi görür ve onları ortak bir amaç için bir araya getirir. Madame Web'in Güçleri: Telepati: Madame Web, başkalarının zihinlerini okuyabilir ve onlarla telepatik olarak iletişim kurabilir. Telekinezi: Madame Web, zihin gücüyle nesneleri hareket ettirebilir. Geleceği Görme: Madame Web, gelecekle ilgili vizyonlar görebilir. Astral Projeksiyon: Madame Web, astral bedenini bedeninden ayırarak başka diyarlara seyahat edebilir

2016 yılında, yüksek lisans tezimin araştırma konusu hakkında kendisiyle mülakat yapmak için yanına gitmiştim. Maksadım, Yeşilçam döneminde ve dijital dönemde film yapmış yönetmen, görüntü yönetmenlerinin, iki nesil arasındaki dönüşümün teknik analizini yapmak ve ileriye doğru film teknolojilerinin projeksiyonunu ortaya koymaktı. Kendisiyle dernekte buluştuğumda, sadece mülakata değil; bütün bir Yeşilçam külliyatına bakışta bulunacağımızı anladım. Kendisi, film dünyasına tutkuyla bağlıydı. Geçtiğimiz Aralık ayında (2023) vefat ettiğinde 91 yaşındaymış. Buluştuğumuzda 84 yaşında olmalı. Bu yaşına rağmen o tutkuyla bir uzun metraj çekebilecek haldeydi. Evde dinlenmek veya yaşıtları gibi kendi hastalıklarıyla meşgul olmak yerine derneğe sıklıkla gelip, bizim gibi gençlere sabırla yardımcı olması gerçekten takdir edilesi ve kıskanılası. Umarım hayatımın sonlarında aynı tutkuya ve sağlığa sahip olabilirim. 2016’da kendisiyle yaptığım mülakattan: Eskiden Yılmaz GÜNEY olsun, İzzet GÜNAY olsun, Cüneyt ARKIN olsun veya Ekrem BORA olsun… Bunların hiçbiri kendi sesiyle kendilerini seslendirmemişlerdir. Şehir tiyatrosu aktörleri gelir, seslendirir. Bunları seslendirmek için de ekseriyetle Abdurrahman PALAY, Esen ve Hayri Beyler gelirdi şehir tiyatrosundan. Sami AYANOĞLU veya Agah HÜNLER bizim sessiz çektiğimiz o filmlere kendi sesleriyle can verdiler. Şehir tiyatrosunda bulunan aktörlerin, bizim o siyah beyaz filmlerimize seslendirerek hayat vermeleri inanılmaz bir güzellikte ve muhteşem bir olaydır. En basiti, Ferdi TAYFUR denen adam, o orijinal filmler Laurel-Hardy‟yi ve Arşak Palabıyıkyan‟ı seslendirerek rekorlar kırmıştır. Ferdi TAYFUR, aynı zamanda üç kişiyi birden konuşuyordu, aynı anda. İnanılmaz bir beceri gösteriyorlardı. Amerikalılar, Türkiye’de oynayan Laurel-Hardy filmlerinin, dünyanın her yerinde oynadıkları halde Türkiye’de çok büyük iş yapma nedenini merak etmişler. Türkiye’ye, İstanbul’a geldiler. O filmleri seyredip halkın tepkisini ölçtükleri zaman, neden Türkiye’de çok tutulduğunu anladılar. Sebep, Ferdi TAYFUR denen kişinin çok mükemmel şekilde taklitlerle Laurel Hardyleri canlandırıyor olmasıydı. Halk bunları çok seviyordu. Yani parça bozulduğu zaman o Yorgo İLYADİS dediğimiz ağabeyimiz, kardeşimiz müthiş bir beceri gösterir ve plağı geri alır, o parçayı tekrar seslendirir ve bunları birbirine eklediğiniz zaman müthiş bir becerinin eseri olduğunu görürsünüz. Ama Türkiye’de biz maalesef o yüz yirmilik kutular var ya, onlardan otuz beş kutu ile iki bin sekiz yüz metrelik bir filmi hazırlayıp sinemada gösterimine hazırlıyorduk. Sebep ne, sebep de şu; o devirde maalesef Türkiye’nin dövizi yoktu ve biz ticaret bakanına gidip “Bakanım, bizim ham filmimiz yok. Ham film getirir misiniz?” dediğimiz zaman o ticaret bakanı “Çocuklar, lütfen benim yerimde olun. Devletin dövizi yok. Ben sinema filmi mi getireyim yoksa benim yerime geçip röntgen filmi mi getireyim.” Diyordu. Tabii ki sağlık sorunu girince biz otomatikman o elimizdeki imkanlarla film çekmeye uğraşıyorduk. O yüzden o imkansızlıklarla oluşmuş Yeşilçam Sineması inanılmaz bir şeydir ve şimdiki sinemacıların kıymetini bilmesi gerekir. Analog dönemde çalışırken bir çekim işleminin yayına/perdeye girme sürecini anlatır mısınız? Filmler çekilir, filmler çekildikten sonra laborant dediğimiz kişi gelir; orada çekilen negatif, banyoya elde sokulurdu. şimdi bu (Kilink İstanbul’da film setinden bir fotoğraf) stüdyo içerisinde çekilmiştir. Burada tamburun üstüne bağlı hanımı görüyorsunuz. O tambur, çekilen yıkanmış negatifin kuruması için dönecek malzemedir. Raptiye ile ona tutturulur ve bu dönerek o filmin kurumasını sağlar. Kuruduktan sonra üstünde su lekeleri olduğu için ispirtolu bir güderi ile o su lekeleri alınır. Ondan sonra o kurumuş negatif iş kopyası olarak basılır, pozitife basılır. Negatif, depoya kaldırılır. Negatif, o çekilen filmin en kıymetli maddesidir ve o çalışma kopyası iş kopyası haline gelip çalışmaya başlandığı zaman senaryodaki çekimlere göre klaketler verilerek bunların montajda kolayca bağlanması, senaryoya göre bağlanmasına da kurgu diyoruz. Kurgulandığını düşünün, kurgulandıktan sonra gerekli revizyonlar yapılır ve filmi seslendirmeye, o zaman sessiz filmler çekiliyor ses bandı yok elimizde, dublaja gider. Film parçalanır yani; bir filmi en az 150-200 parçaya böleriz ve bunların hepsini oradaki oyunculara göre tiyatrocular gelir seslendirir. Seslendirme kısmı bittikten sonra filmleri, o parça parça filmlerin, senkronu yani eşleşmesi yapılır. Ses ile resmin senkron olarak oturması sağlanır ve o devirde ses mühendisleri aynı anda filmi çekerken, dublaja girmişken, sesli çekilmediği için hem efekt sesleri aynı anda hem konuşmacılar aynı anda hem silah varsa silah sesleri aynı anda bunlara monte edilir. Daha ileriki tekniklerde bu müzik ve efektler ayrı ayrı bantlara işlenecek sonra mix edilecektir. Bu müthiş bir kolaylık sağlıyordu. Yani bir filmi seslendirirken o resimde görülen dört kişiye o mikrofonun yanında o seslendirmeyi senkron olarak yaparlar ve aynı anda da müzik verilir. Daha ileriki günlerde, Şimdi SP ve yahut yaptığımız dijital sistemde çok kolaylık sağlanmıştır. Yani bir aktör yalnız, konuşan kişi o aktörü seslendirir film boyunca sonra hepsi birbirlerine mix edilir. Bütün bu becerileri düşündüğünüz zaman o siyah beyaz filmlerin nasıl meydana geldiğine hayretler içerisinde kalırsınız. En basiti jenerik yazıları siyah kartonlara beyaz yazılar olarak yazılır, negatife çekilir ve onlar, yazılar süperpaso resmin üstüne koyulur. Süperpaso dediğimiz, o resmin üstüne yazıların çıkmasıdır. Daha sonra Özdemir ÖĞÜT, bunların jenerik olarak, çok güzel bir kamera vardı Debri dediğimiz Fransız yapımı bir Debri makinede filmi geri alarak bunların geçme geçme olmasını sağladı. Şimdiden Özdemir Öğüt yani VİPSAŞ‟ın şu an sahibi olan arkadaşımız bu becerileri göstermiş kişidir. Yani kısacası film seslendirmeden çıktıktan sonra, senkronlar bittikten sonra sinemada oynayacak revizyona sahip olur. Resimlerin, seslerin üste düşmesi veya gerekli montaj fazlalıklarının atılması sinemada oynayacak hale getirir. Bitirdikten sonra negatif montaja geçilir. Hani o yıkayıp depoya kaldırdığımız negatifler tek tek stopları ve klaketlerinden kesilir, rafa kağıtların içerisinde her metrede üç tane fit olur, fit yazısıyla halledilir ve negatif montajı yapıldıktan sonra negatif ses de vardır ve bunlar eşlenerek matbaaya iner pozitif kopya basılması sayesinde sinemada seyredeceğimiz kopya meydana gelir. Bütün bunları geçeceğiz, dijitale geldiğimiz zaman çok basit. Bir filmin kurgusu bittiği zaman dijitalde ve bunun negatife transferi olduğu zaman o filmin montajı kadar negatif harcanır ama çekimlerde biliyorsunuz on bin metre beş bin metre film çekilir. O kısıtlı bütçelerle yani otuz beş kutu ile, Lütfi abi bile yüz elli kutu bulduğu zaman yüz yirmilik bayram yapıyordu. Çünkü tekrar çekemiyorduk. Yaptığımız yanlışları tekrar çekerek düzeltme imkânımız yoktu. Ama dijitale geçtiğimiz zaman inanılmaz bir bolluktaydık. İstediğin kadar filmi çekiyorsun yani iki yüz kutuluk malzemeyi çekiyorsun sonra kurguya giriyorsun. Türlü türlü fazla çekilmiş planların var ve bu kısıtlı devrelerde o bahsettiğiniz siyah beyaz filmleri çekildi ve orada film en son kutuya kalmışız, bir yüz yirmilik var. Final sahnesi çekeceğiz. “Çocuklar bakın, provayı yaptık. Bozmadan bitirin.” Derdik ve oyuncular büyük bir hassasiyet ve samimiyet ile o yüz yirmi metre ile finali çektiğimiz zaman hepimiz rahat ederdik. Yani o siyah beyaz filmlerin kalitesini şimdiki rahatlıkta bulmak çok zor.

En sevilen Star Wars yapımları arasında olan Mandalorian dizisinde harika iki karakterle tanışmıştık. Din Djarin ve Grogu ikilisine tüm izleyiciler hayran kalmıştı. Bu sevilen ikiliyi, 3 sezonda ve Boba Feth serisinde izleyip, harika maceralarına eşlik etmiştik. Bugün ise güzel bir haber aldık, bu maceralar devam ediyor. Dave Filoni'nin geliştirdiği "Mandalorian & Grogu" filmi 2024 yılı içinde prodüksiyona girecek. 2025 sonu beyaz perdede bizimle olacağını tahmin ediyorum. Bu yeni filmin duyurusu beni çok heyecanlandırdı. Çünkü Dave Filoni'nin dünyasından yapımlar her zaman çok iyi oluyorlar. Mandalor dünyasına daha da yakından bakacağımız için de heyecanlıyım aynı zamanda. Sadece Mandalorian & Grogu değil, Ahsoka yeni sezonu ve birçok yeni film de geliştirilmeye devam ediyor. Sizler ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım dostlar.

En İyi Film, Dram “Oppenheimer” “Killers of the Flower Moon” “Maestro” “Past Lives” “The Zone of Interest” “Anatomy of a Fall” En İyi Film, Müzikal veya Komedi “Barbie” “Poor Things” “American Fiction” “The Holdovers” “May December” “Air” En İyi Yönetmen, Sinema Filmi Bradley Cooper — “Maestro” Greta Gerwig — “Barbie” Yorgos Lanthimos — “Poor Things” Christopher Nolan — “Oppenheimer” Martin Scorsese — “Killers of the Flower Moon” Celine Song — “Past Lives” En İyi Senaryo, Sinema Filmi “Barbie” — Greta Gerwig, Noah Baumbach “Poor Things” — Tony McNamara “Oppenheimer” — Christopher Nolan “Killers of the Flower Moon” — Eric Roth, Martin Scorsese “Past Lives” — Celine Song “Anatomy of a Fall” — Justine Triet, Arthur Harari Sinema Filmi En İyi Erkek Oyuncu, Dram Bradley Cooper — “Maestro” Cillian Murphy — “Oppenheimer” Leonardo DiCaprio — “Killers of the Flower Moon” Colman Domingo — “Rustin” Andrew Scott — “All of Us Strangers” Barry Keoghan — “Saltburn” Sinema Filmi En İyi Kadın Oyuncu, Dram Lily Gladstone — “Killers of the Flower Moon” Carey Mulligan — “Maestro” Sandra Hüller — “Anatomy of a Fall” Annette Bening — “Nyad” Greta Lee — “Past Lives” Cailee Spaeny — “Priscilla” Sinema Filmi En İyi Kadın Oyuncu, Müzikal veya Komedi Fantasia Barrino — “The Color Purple” Jennifer Lawrence — “No Hard Feelings” Natalie Portman — “May December” Alma Pöysti — “Fallen Leaves” Margot Robbie — “Barbie” Emma Stone — “Poor Things” Sinema Filmi En İyi Erkek Oyuncu, Müzikal veya Komedi Nicolas Cage — “Dream Scenario” Timothée Chalamet — “Wonka” Matt Damon — “Air” Paul Giamatti — “The Holdovers” Joaquin Phoenix — “Beau Is Afraid” Jeffrey Wright — “American Fiction” En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu, Sinema Filmi Willem Dafoe — “Poor Things” Robert DeNiro — “Killers of the Flower Moon” Robert Downey Jr. — “Oppenheimer” Ryan Gosling — “Barbie” Charles Melton — “May December” Mark Ruffalo — “Poor Things” En İyi Yardımcı Kadın Oyuncu, Sinema Filmi Emily Blunt — “Oppenheimer” Danielle Brooks — “The Color Purple” Jodie Foster — “Nyad” Julianne Moore — “May December” Rosamund Pike — “Saltburn” Da’Vine Joy Randolph — “The Holdovers” En İyi Televizyon Dizisi, Dram “1923” “The Crown” “The Diplomat” “The Last of Us” “The Morning Show” “Succession” En İyi Televizyon Dizisi, Müzikal veya Komedi “The Bear” “Ted Lasso” “Abbott Elementary” “Jury Duty” “Only Murders in the Building” “Barry” Televizyon Dizisi En İyi Erkek Oyuncu, Dram Pedro Pascal — “The Last of Us” Kieran Culkin — “Succession” Jeremy Strong — “Succession” Brian Cox — “Succession” Gary Oldman — “Slow Horses” Dominic West — “The Crown” Televizyon Dizisi En İyi Kadın Oyuncu, Dram Helen Mirren — “1923” Bella Ramsey — “The Last of Us” Keri Russell — “The Diplomat” Sarah Snook — “Succession” Imelda Staunton — “The Crown” Emma Stone — “The Curse” Televizyon Dizisi En İyi Kadın Oyuncu, Müzikal veya Komedi Ayo Edebiri — “The Bear” Natasha Lyonne — “Poker Face” Quinta Brunson — “Abbott Elementary” Rachel Brosnahan — “The Marvelous Mrs. Maisel” Selena Gomez — “Only Murders in the Building” Elle Fanning – “The Great” Televizyon Dizisi En İyi Erkek Oyuncu, Müzikal veya Komedi Bill Hader — “Barry” Steve Martin — “Only Murders in the Building” Martin Short — “Only Murders in the Building” Jason Segel — “Shrinking” Jason Sudeikis — “Ted Lasso” Jeremy Allen White — “The Bear” Televizyon Dizisi En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu Billy Crudup — “The Morning Show” Matthew Macfadyen — “Succession” James Marsden — “Jury Duty” Ebon Moss-Bachrach — “The Bear” Alan Ruck — “Succession” Alexander Skarsgård — “Succession” Televizyon Dizisi En İyi Yardımcı Kadın Oyuncu Elizabeth Debicki — “The Crown” Abby Elliott — “The Bear” Christina Ricci — “Yellowjackets” J. Smith-Cameron — “Succession” Meryl Streep — “Only Murders in the Building” Hannah Waddingham — “Ted Lasso” En İyi Mini Dizi, Antoloji Dizisi veya Televizyon İçin Yapılmış Sinema Filmi “Beef” “Lessons in Chemistry” “Daisy Jones & the Six” “All the Light We Cannot See” “Fellow Travelers” “Fargo” En İyi Erkek Oyuncu - Televizyon İçin Yapılmış Sinema Filmi, Mini Dizi veya Antoloji Dizisi Matt Bomer — “Fellow Travelers” Sam Claflin — “Daisy Jones & the Six” Jon Hamm — “Fargo” Woody Harrelson — “White House Plumbers” David Oyelowo — “Lawmen: Bass Reeves” Steven Yeun — “Beef” En İyi Kadın Oyuncu - Televizyon İçin Yapılmış Sinema Filmi, Mini Dizi veya Antoloji Dizisi Riley Keough — “Daisy Jones & the Six” Brie Larson — “Lessons in Chemistry” Elizabeth Olsen — “Love and Death” Juno Temple — “Fargo” Rachel Weisz — “Dead Ringers” Ali Wong — “Beef” En İyi Orijinal Müzik, Sinema Filmi Ludwig Göransson — “Oppenheimer” Jerskin Fendrix — “Poor Things” Robbie Robertson — “Killers of the Flower Moon” Mica Levi — “The Zone of Interest” Daniel Pemberton — “Spider-Man: Across the Spider-Verse” Joe Hisaishi — “The Boy and the Heron” İngilizce Olmayan En İyi Film “Anatomy of a Fall” — Fransa “Fallen Leaves” — Finlandiya “Io Capitano” — İtalya “Past Lives” — ABD “Society of the Snow” — İspanya “The Zone of Interest” — Birleşik Krallık En İyi Orijinal Şarkı, Sinema Filmi “Barbie” — “What Was I Made For?” Billie Eilish ve Finneas “Barbie” — “Dance the Night” Caroline Ailin, Dua Lipa, Mark Ronson ve Andrew Wyatt “She Came to Me” — “Addicted to Romance” Bruce Springsteen ve Patti Scialfa “The Super Mario Bros. Movie” — “Peaches” Jack Black, Aaron Horvath, Michael Jelenic, Eric Osmond, ve John Spiker “Barbie” — “I’m Just Ken” Mark Ronson, Andrew Wyatt “Rustin” — “Road to Freedom”Lenny Kravitz En İyi Film, Animasyon “The Boy and the Heron” “Elemental” “Spider-Man: Across the Spider-Verse” “The Super Mario Bros. Movie” “Suzume” “Wish” Stand-Up Komedi veya Televizyon Dalında En İyi Performans Ricky Gervais — “Ricky Gervais: Armageddon” Trevor Noah — “Trevor Noah: Where Was I” Chris Rock — “Chris Rock: Selective Outrage” Amy Schumer — “Amy Schumer: Emergency Contact” Sarah Silverman — “Sarah Silverman: Someone You Love” Wanda Sykes — “Wanda Sykes: I’m an Entertainer” Sinema ve Gişe Başarısı “Barbie” “Guardians of the Galaxy Vol. 3” “John Wick: Chapter 4” “Mission: Impossible — Dead Reckoning Part One” “Oppenheimer” “Spider-Man: Across the Spider-Verse” “The Super Mario Bros. Movie” “Taylor Swift: The Eras Tour”

Marvel’ın en sevilen animasyon serisi geçtiğimiz yıl ilk sezonuyla yayımlanmıştı. 2023 yılı sonunda 2. Sezonu duyurulan What If, tüm hayranlarını sabırsız beklentiye soktu ve sonunda, dünyaya gösterimlerini 21 Aralık’ta yaptı. Fakat Türkiye’deki Marvel hayranları hayal kırıklığı yaşadılar; neredeyse 1 hafta geçti ve dizi ülkemizde yayımlanmadı. Henüz resmi bir açıklama yok, fakat sizlere dizinin ülkemizde yayımlanmamasının sebebiyle ilgili kendi tahminimden bahsetmek istiyorum. İlk olarak bu dizi noel temasına sahip olduğu için ülkemizde RTÜK tarafından engellendiği görüşündeyim. Ya da henüz dublajları tamamlanmamış olduğu için diyebilirim. (Bu biraz imkansız; dublajlar yapılacağı için zaten dizi, erkenden verilirdi stüdyolara)

Dizilerle beraber yeni karakterlere merhaba dediğimiz bu dönem, Marvel’ın gerileme dönemlerinden biriydi. Bütçelerin yanlış kullanılması, kötü CGI veya saçmalayan senaryolar… Fakat bu filmle Marvel heyecanı yükseltiyor. The Marvels filmi Quantumania ,Thor ve Dr. Strange filmlerinden çok çok daha iyi bir yapım olmuş. İçerik olarak incelediğimde muazzam bir Marvel filmi diyebilirim. Her zamanki gibi eğlendirdi ve evreni daha da genişletti. Tamamen ara doldurmalık filmdi bu. Gerekli bir film mi? Evet gerekli bence. ŞİMDİ SPOILER ZAMANI Filmlerin temaları bazen karanlık bazen de çok renkli (çocukça değil, RENKLİ!!!) olabiliyor Marvel’da. Eternals ve Ms. Marvel’ın karşılaştırılması gibi düşünün. Ama hepsi mükemmel bir uyum içerisinde. The Marvels, bizlere aslında bir aile filmi sunuyor. Olay örgüsü, bir ailenin birliğini anlatırken; büyük, ortanca ve küçük kız kardeş ilişkilerine tanık oluyoruz. Gerçekten bu filmin konusuna girmeyeceğim, çok saçmaydı. Kreeler oraya saldırmışmış, Captain Marvel da el atmışmış… Bana zorlama bir senaryo gibi geldi. Asıl konuşmamız gereken konu, bu filmin, evreni nasıl etkilediğidir. İlk olarak, Valkyrie’nin, Captain Marvel ile kanka (bence sevgililer ;D) olduğunu öğrendik. Carol onu arıyor. Hemen yanına geliyor. Carol’ın kurtardığı birkaç düzine Skrull’u güvenli bir yere götürüyor. Bence, New Asgard’a götürüyor veya yeni bir yere. Bu yeni bir Thor filmine veya Secret Invasion'ın yeni sezonuna hazırlıktır. Skrullarla insanlar fena savaşa girecekler eminim. İkinci olarak, bahsetmek istediğim, Dar-Benn’in ikinci büyülü-cinli bilekliği bulması... O ikinci bileklik de Kamala’nın eline geçti. Artık çok daha güçlü. Ya cinlerle savaşacak ya da Thunderbolts’u mu kuracak demeliyim? Belki de Young Avengers… Filmin kapanışında, Kate Bishop ve Pizza ekrana gelince çok heyecanlandım. Gerçekten yepyeni ekip kuruluyor ve herkes bir araya gelecek. Thunderbolts yapımı da şu an 2024 aralık veya 2025 ilk çeyreğinde çıkacak gibi duruyor. Üçüncü gözlemim ise... Uzayda bir yarık oluşturmak için kree bir kadının (yani Dar-Benn) ortaya çıkması gerekmiyor. Bu filmin asıl amacı… Bakın, büyük ve kalın yazacağım: BU FİLMİN ASIL AMACI, BU PORTALI AÇMAKTI. Portal açılsın ki başka evrene geçelim. Başka evrene geçelim ki X-Men ile karşılaşalım. Yaaaaaaa. İşte burada heyecanlandı her izleyici. X-Men’den Beast bizi karşıladı. Uzaydaki o yarıktan içeri giren Monica orada kaldı. O evrende de bizim Dünyalılar onu buldu. Monica gözünü açtığında ilk annesini görüyoruz. Öldü sandık hepsini ama öyle değil. Sağlık merkezi gibi bir yerde… Dr. Strange filminde gördüğümüz Rambeau’nun bir varyantı ve yanında Beast. Ya şu an bu yazıyı da büyük bir heyecanla yazıyorum. O kadar harika bir Aftercredits ki bu… Film heyecanlı olduğu için 3.5/5 puan verdim. Hikayesi gereksizdi ve sadece X-Men’leri göstermek için yarık açmak için bahaneydi bu senaryo. O kadar saçmaydı ki Koreli abimiz Park Seo-joon’u harcamışlar. Saçma sapan müzik söyleyen insanlarla Indıan-Barbieland gezegeni gördük. O Koreli abimiz burada prens ve Carol ile evliler. Carol burada bu adamla evli, Dünya’da Valkyrie ile sevgili. Neler olmuş biz Carol’u görmeyeli. Nick Fury yine uzay işlerine devam ediyor. Bu kadar :D Biçimsel olarak incelediğimde, dediğim gibi senaryo çok zorlama; resmen bilinç akışı yazıp her şeyi birleştirmişler. Açıkta kalan konular var ve hikaye, olay örgüsü tamamlanmıyor. Hatta en can sıkıcı olay, Monica'nın saçma bir teori uydurup, herkesin ona "aaa olabilir bak, çok zekisin sen" demesiydi. Kamala'nın ninesinin bilekliklerinin sırrı ve nasıl çalıştığı, kuantum cart curt... Nasıl üçünün de birbiriyle yer değiştirdikleri hakkında saçma konuşmalar gördük. Evet, fark ettim de bayağı kötü bir film. Ama Dr. Strange MOM kadar değil. Ben gerçekten sıkıldım Marvel’dan. Konular bitmiyor evet. Güzel de yapıyorlar. Ama yoruldum. Sanırım bir de Loki yazısı yazıp emekli olmayı düşünüyorum. Artık bu fantastik ve kurgu dünyaların, geçici bir zevk verdiğini ve beynimi boşuna yorduğumu fark ettim. GERÇEK savaşların olduğu ve gerçek insanlarla bir arada yaşadığım dünyaya uyum sağlayamadım. Gerçekleri göremiyorum. Bir sinemacıyım. Film izleyemiyorum, hatta işim gereği film çekemiyorum, senaryo yazıp okuyamıyorum artık. Gün sonunda pişmanlıklarımı yenme isteğiyle içimi bu yazıya döktüm. Keşke diyorum bazen... Kaderim böyleymiş.